Müzeyyen. Annesinin kuzusu. Babaannesinin biriciği. Babasının... Sahi ben babamın neyiydim? Bütün bu hikâyenin içinde benim rolüm neydi, diye düşündüm hep. Benim repliklerimi kim yazmıştı, mizansenlerimi kim belirlemişti? Sahneye hangi taraftan gireceğime, uslu kızı oynarken neler giyeceğime, içimdeki kötülüğü kusmaya başladığımda nelerden soyunacağıma kim karar vermişti? Okuduğum bütün kitaplarda beni bana anlatacak bir karakter arardım. Dinlediğim radyo oyunlarından, izlediğim filmlerden bir cümlecik çalmaya çalışırdım. Saatçi Nejat Bey ile ev hanımı Meral Hanım’ın kızı Müzeyyen’i bana anlatabilecek bir cümle.Yekta Kopan’ın yeni romanı Aile Çay Bahçesi’nin, çoğu kadının kendinden izler bulacağı unutulmaz bir kahramanı var: Müzeyyen... Aile yaşamının gizli şiddetine başkaldıran, kardeşinin doğumuyla kendi varlığının silinmeye başladığını hisseden bir kadın... Kopan’ın romanı, güçlü, okuru kıskaca alan bir anlatımla sarsıcı bir finale uzanıyor.
Aslında işlenilen konu güzel ama işleniş biçimi benim hoşuma gitmedi aslında ağır psikolojik duygu durumları vardı kitapta ama ben hiç duyguya giremeden öylece okudum bu konuda eksikti benim için.Onun dışında kitabın başlarında Türk insanlarının biraz daha öncelerde yaygın olan günlük hayattaki bazı alışkanlıklarından bahsetmesi hoşuma gitmişti.Okumasanız da olur diyebileceğim bir kitap oldu maalesef…
Kitap Yorumları - (5 Yorum)
İçimizden İçli öyküler.
okurken beni gülümseten nadir kitaplardan..tavsiye ediyorum
Aslında işlenilen konu güzel ama işleniş biçimi benim hoşuma gitmedi aslında ağır psikolojik duygu durumları vardı kitapta ama ben hiç duyguya giremeden öylece okudum bu konuda eksikti benim için.Onun dışında kitabın başlarında Türk insanlarının biraz daha öncelerde yaygın olan günlük hayattaki bazı alışkanlıklarından bahsetmesi hoşuma gitmişti.Okumasanız da olur diyebileceğim bir kitap oldu maalesef…
Samimi ve dokunaklı bir aile hikayesi. Bir oturuşta okunacak akıcı bir roman.
Betimlemeleri güzel olan, bir bardak çayla çok iyi okunan bir kitap.