(Önsöz’den)”…Akrep, mutsuzluğun dramını dile getirirken umutla son bulan bir oyun… İnsan olmanın her koşulda gerekliliğini duyumsayabilecek çapta mutluluk bilincine erişmek her yiğidin harcı değil!.. Bu doruğa tırmanabilen kişi, insan kılığında yaşayan bütün akreplerin ağusuna panzehirdir. İnsana sevgi öylesine yoğunlaşmalı ki, insan kılığındaki akrepleri de okşayıp sevmeliyiz; bu büyüleyici yaklaşım akrepleri de insanlaştıracaktır…”İlhan Selçuk