Hayatımda ilk defa bir umut ışığı doğmuştu… Benim aydınlığımın onun karanlığı olduğunu anlamam uzun sürmedi elbette… Bir ALACAKUŞ düşünün, simsiyah ama renkli kanatları ile işte ben oydum… Lakin siyahlığım gölge düşürmüştü kanatlarıma… Gece gibi… Sandım ki sevgim kırk yıllık kahveler ile sonsuz olur, sandım ki kandiller en karanlık çatıları aydınlatır, sandım ki onun omzunda tabiri caizse kırışana kadar uyurum… Bilmediğim kanatları özgürlüğü seven iki kuş asla kavuşamaz… Alacakuşun hikâyesi bir tutam mutluluk, bir tutam aşk, çokça hüzün, göz kararı ayrılık…