Bahee,vefat edinceye kadar Deyrulzafaran Manastırın simgesiydi.Manastıra giden onu görmeden, şakalaşmadan geri dönmezdi.Büyük, küçük herkes onu severdi.Bahee evrensel bir kimliğe sahipti. Dil, din, ırk ayrımı olmaksızın. Netice itibariyle: yeryüzünde bir melek olduğunu dersem yanlış olmaz. Çünkü hiç kimseye karşı kin nefret beslemedi. Hile nedir bilmezdi. Yüreği saf ve temizdi. Sadece annesini hatırladığında çok sinirleniyordu. “Neden beni terk edip gitmiştir” diyordu. Horiepiskopos Gabriel AkyüzMardin Kırklar Kilisesi Ruhanisi- Araştırmacı Yazar