An(n)a Aşkı, Anaların feryadını duymayan insanlığın iki yakası biraraya gelir miydi hiç?.. Analar yerlerde sürünürse şu gökkubbe de, insanlığını yitirmiş insanlığın başına çöker diye düşündü Yusuf. Anaların sürünmesini, insanlığın, insanlık değerlerinin sürünmesi, ayaklar altına alınması olarak, anaların yalnızlığını ise, mahşeri kalabalıklar içinde yalnızlaşan insanlık olarak telakki etti. Başucunda dikildiği Anna’nın huzur içinde uyuduğunu görmekten kendisi de mutlu oldu. Odadan ayrılmadan önce yaşlı kadına bir daha baktı ve fısıldarcasına;-“Analar ağlarsa, bizim yüzümüz gülmez! Bu gözyaşında hepimiz boğuluruz” dedi.