okurken bizi o tarihe götüren bir roman. hocamın tavsiyesiyle okuduğum en güzel kitaplardan biri… yaşam, hüzün, acı, keder hepsi bu kitapta toplanmış ve insanı okurken o anı yaşatan nadir kitaplardan biri…

Emine Işınsu’nun, “Ak Topraklar” ve “Çiçekler Büyür” eserlerini okuduktan sonra beklediğim hazzı bu kitaptan elde edemedim.Her zaman olduğu gibi muhteva bakımından oldukça güzel bir eser fakat ilk cümlemde de söylediğim gibi bu eserde insan, eserin kahramanları ile birlikte olaydan olaya sürüklenmiyor. Aklıma bu kitabı bitidikten sonra şu fikir de gelmedi değil , “Ak topraklar” ve “Çiçekler Büyür” den önce bu eseri okusaydım daha fazla zevk alır mıydım? Işınsu’nun bu eserinden ,belki de beklediğim zevki alamamanın sebebi diğer kitaplarına nazaran daha sönük bir anlatıma sahip olması.

Olay Gümülcine’ye yakın bir Türk köyünde geçmektedir.Yunanistan Cunta Rejimi’nin Türkleri sindirme politikaları anlatılmaktadır.Türklerin yaşadığı sıkıntılar dile getirilmektedir.Yunanistan’ın yaptığı propogandalardan bazıları; siz Türk değil, Müslüman Rumlarsınız; Türkiye’de dini yasaklıyorlar, biz serbest bırakıyoruz.Bunları derken bir yandan Türklere olmadık işkenceler yapıyorlar, bir yandan camilere saygısızlık yapıyorlar.Roman 1969 yılında yazılmış ama Yuananistan hala bu propogandayı devam ettiriyor.Batı Trakya Türklerinin; dertlerini, sıkıntılarını, özlemlerini anlatıyor bu kitap.Bazısı bırakıp gitmek istiyor o toprakları -Mehmet gibi, Sakine gibi- ama bazısı da sonuna kadar direnmek, o topraklardan kimsenin kendisini atamayacağını -Bekir gibi- göstermek istiyor.Belki bu kitabı okuyarak orada yaşayan insanların sıkıntılarını anlayamayız fakat azap toprakları onların çığlığı oluyor, en azından o çığlığa kulak verelim,olaylara duyarsız kalmayalım.