hiç kimse yanımda kal demiyorsa sanaoltaya takılır gibi vardığın deniz kentleribulutlarla evlenmiş dağ yollarıağızlara sıcak ekmek dağıtan şu güzelim sabahhiçbiri kal demiyorsa sanakırların kokusu, yol tutkusu, sonsuzluk duygusuaşka düştüğünde gözlerinde biriken delilerkal demiyorsa birdenbire bir kırlangıççakan şimşeğin içinden geçerkenkal demiyorsasenden hızlı küçülen gölgenkıvrılan merdivenlere benzeyen kedilerve yaban otları, ruhunun üzerinde bitengel benimle kal demiyorsabir zamanlar sana deli divane olan kadınlarkarasevda gibi demlenmiş çaykumdan kalelere konan martılarbunca zaman neredeydinneden geç geldin demektir bu sessizceanla