Eski Anadolu Türkçesi ve buna bağlı olarak gelişen Osmanlı Türkçesi birçok açıdan karmaşık bir yapıya sahiptir. Bir taraftan Batı Türkçesinde meydana gelen doğal gelişmeler diğer taraftan Arapça ve Farsçanın hem söz varlığı hem de gramatikal etkisi Türkçede zamanla farklı seviyeleri meydana getirmiştir. Ferişteoğlu Mehmed b. Abdüllatif tarafından yazılan, ahlaki bir özellik taşıyan ve II. Murat adına kaleme alınan Bahri’l Hikem bu etkileri bünyesinde barındırır. Eser, Eski anadolu Türkçesinin en belirgin biçimbilgisel özelliklerini yansıtırken söz barlığı açısından Arapça ve Farsçanın yoğun etkisi altındadır. Yer yer doğrudan tercüme yönteminin de tercih edilmesi, sözdiziminde Türkçenin alışık olmadığı cümlelerin ortaya çıkmasına yol açmıştır.