Şeyma Koç, Ben Bir Uçurum İncisiyim kitabında, duyulduğunda bir daha unutmanın mümkün olmadığı sözler fısıldıyor, sürekli sancıyan bir yarayı gösteriyor okuruna. Bizi hem kıyamet gününe götürüyor hem de yaşadığımızın kıyametten farksız olduğunu söylüyor. Ben Bir Uçurum İncisiyim bizi sevdiklerimizle sınayan, iğneyi de çuvaldızı da bize batıran bir kitap.“Kanatlarını gerdi. ‘İşte,’ dedim ‘işte şimdi uçacak!’ Elim, eteğimin iç cebindeki boncuklara gitti. Avucuma doldurduğum boncuklardan biri, titreyen parmaklarımın arasından aktı. Bir gözyaşı gibi aktı... Ve uçtuuu! Ardından bir avuç boncuk serptim. Bir avuç gözyaşı. Bir avuç günah. Bir avuç tuz. Bir avuç ah!”
Hikâyeler; çekim esnasında kameranın yerini değiştirince değişen bakış açısı gibi; anlara/durumlara/duruşlara farklı bir eleştirel perspektiften bakmaya ve görmeye davet niteliğinde. Bu yönüyle aynı zamanda alternatif bir “kendini yaratma deneyimi” olarak da okunabilir. Bu okumayı güçlü ve sürükleyici kılan ise, biçemi. Koç, bilerek/sezerek/ ayıklayarak yazıyor. Paragrafın düşünce birliğine ya da anlatım akışına uymayan tek bir cümle yok.
Paradoksal bir zekâ, hiptonik bir hava, vahşi bir soluk, yırtıcı bir dil, kışkırtıcı ve tekinsiz bir yaratı. İnsan; iyidir, melektir, şefkatlidir, merhametlidir safsatası yerine benliğindeki kötülüğü, acımasızlığı, yıkımı, hoyratlığı iç içe örerek ilerliyor, soğukkanlılıkla ve çarpıcı bir etki yaratarak yazıyor. “Varoluşa nasıl bir çare bulmalı?” sorusunu acı ile karşılıyor. Dahası acı ve ölüm ile bir anlam kazandırıyor. Çehov ne diyordu? “İnsan, yazı yazdığı için toprağa kakılmaz; gömüldüğü için, başka yere gidemediği için yazar.” Öyle yazıyor.
Hikâyeler; çekim esnasında kameranın yerini değiştirince değişen bakış açısı gibi; anlara/durumlara/duruşlara farklı bir eleştirel perspektiften bakmaya ve görmeye davet niteliğinde. Bu yönüyle aynı zamanda alternatif bir “kendini yaratma deneyimi” olarak da okunabilir. Bu okumayı güçlü ve sürükleyici kılan ise, biçemi. Koç, bilerek/sezerek/ ayıklayarak yazıyor. Paragrafın düşünce birliğine ya da anlatım akışına uymayan tek bir cümle yok.
Kitap Yorumları - (5 Yorum)
Sanırım lafı uzatmadan beğendiğimi,sıradışı bir kitap olduğunu söyleyeceğim.
Hikâyeler; çekim esnasında kameranın yerini değiştirince değişen bakış açısı gibi; anlara/durumlara/duruşlara farklı bir eleştirel perspektiften bakmaya ve görmeye davet niteliğinde. Bu yönüyle aynı zamanda alternatif bir “kendini yaratma deneyimi” olarak da okunabilir. Bu okumayı güçlü ve sürükleyici kılan ise, biçemi. Koç, bilerek/sezerek/ ayıklayarak yazıyor. Paragrafın düşünce birliğine ya da anlatım akışına uymayan tek bir cümle yok.
Paradoksal bir zekâ, hiptonik bir hava, vahşi bir soluk, yırtıcı bir dil, kışkırtıcı ve tekinsiz bir yaratı. İnsan; iyidir, melektir, şefkatlidir, merhametlidir safsatası yerine benliğindeki kötülüğü, acımasızlığı, yıkımı, hoyratlığı iç içe örerek ilerliyor, soğukkanlılıkla ve çarpıcı bir etki yaratarak yazıyor. “Varoluşa nasıl bir çare bulmalı?” sorusunu acı ile karşılıyor. Dahası acı ve ölüm ile bir anlam kazandırıyor. Çehov ne diyordu? “İnsan, yazı yazdığı için toprağa kakılmaz; gömüldüğü için, başka yere gidemediği için yazar.” Öyle yazıyor.
Hikâyeler; çekim esnasında kameranın yerini değiştirince değişen bakış açısı gibi; anlara/durumlara/duruşlara farklı bir eleştirel perspektiften bakmaya ve görmeye davet niteliğinde. Bu yönüyle aynı zamanda alternatif bir “kendini yaratma deneyimi” olarak da okunabilir. Bu okumayı güçlü ve sürükleyici kılan ise, biçemi. Koç, bilerek/sezerek/ ayıklayarak yazıyor. Paragrafın düşünce birliğine ya da anlatım akışına uymayan tek bir cümle yok.
Okunması gereken güzel bir kitap. Farklı ve çarpıcı bir anlatımla…
Bazı anlarda yaşamı soluksuz bırakıyor, müthiş!