Umut, bir insanı hayata bağlayan, ayakta tutan tek bağdır. Umut; insanın, Rabb’ine en büyük duasıdır. Umut duaya, dua umuda sımsıkı bağlıdır. Tıpkı sudaki hidrojen ve oksijen gibi… Nasıl ki biri olmadan hayatın devamını sağlayan “su” olmuyorsa umut da aynen öyledir. Umut yoksa hayat da yok demektir. Umudun bir yakını olan yalnızlık ise çok derindir. Bazen yalnızlık, insanı umuttan uzaklaştırmaya çalışsa da her yalnız kimse için geçerli değildir bu. Mesela; yağmur… Yağmur, kendisini dünyanın en yalnız insanı olarak tarif etse de umudunu her zaman yeşertme gayretindedir. Çünkü habersizdir bir duanın içinde olduğundan... Yalnızdır ama umutsuz değildir, yalnızdır ama yolda kalmış değildir. O, bir yolcudur. Bir yalnızlık yolcusudur. Yağmur, bir yalnızlığın umut yolcusudur.
Kitap Yorumları - (2 Yorum)