Mustafa Durak, bu çalışmasında Necip Fazıl’ın ‘Ben’, ‘Kaldırımlar’, ‘Çile’, ‘Sakarya Türküsü’ şiirleri ile ‘Babıali’ adlı özyaşam öykü kitabını mercek altına alıyor. Anlamlandırmaya ve yorumlamaya girişiyor. Şiirleri akıcı, ritmik varlığından anlatım ve anlam varlığına yöneliyor. Necip Fazıl’ın anlam evrenini elden geldiğince geniş bir açıdan görmeye çalışırken, pek çok imgeyi, sözcüğü, deyişi mantık süzgecinden geçirmeyi deniyor. Okuru metinler üzerinde düşünmeye, farklı anlamlandırma ve yorumların olabildiğine açıyor. ‘Babıali’ incelemesinde ise Necip Fazıl’ın çelişkilerini sergiliyor. M. Durak’ın ortaya koyduğu kitabın, durumu itibariyle bire şerh ve aynı zamanda ‘teşrih’, amacı itibariyle de okuru nesnel okumaya yaklaştırma denemesi olduğu söylenebilir.