Roszak, “Tanrıya, yükselen teknolojik dünya ile pespaye bir karnaval yeri arasında tuzak kurulduğunu ve insanoğlunun hevasına kurban edildiğine” inanır. Bu inançla yeni bir bilinç inşasına yönelirken, ilk adımı zorunlu olarak moderniteyi yıkmakta görür. Yönelişini, fizik bilimindeki gelişmeler tetiklemiş olsa da, yazarımızın daha ziyade “ezeli hikmet” kaynaklarından beslendiği anlaşılıyor. Antimadde, negatif kütle, kurt yenikleri, biogravitasyon alanları gibi “fizik biliminin oyun alanındaki pek çok kavramın hoyratça çekiştirildiğini”, sabitesi olmayan bir evren fikriyle maddeyi zihni bir kategori haline getirmek ve nihayet aydınların “fizik evreni mistik güçlerin oyun alanı” olarak göstermek arzusunu teşhis eder ve toplumu yeni bir bilinç çağının şafağına davet eder. Bilincin yeniden doğuş travmalarını atlatabilmek için, tersine döndürülmüş tanrı figürünün ilhamlarından korunmayı, hassaten batı toplumları için zühd hayatının –ki, İslam’da zaten halen canlıdır- yeniden ihyası ve topyekun olarak ezeli hikmetin ruhi mirasını koruyabilmek için radikal bir gelenekçilik teklif eder.