Aklı ve sağduyusuyla yaptığı onca deneysel çalışmaların yanı sıra, çok güçlü bir sezgisel yaşama da sahip olan C.G. Jung, 1912-1917 yılları arasında kendi içinde aşkın süreçler yaşamıştır. Yeryüzünde yaşamış pek çok deha sahibi varlık gibi, bu sezgisel yaşamıyla edindiği bilgi birikimi onu yaşam ve ölümle, iyi ve kötüyle, eril ve dişille, yeryüzünün tüm karşıtlıklarıyla ilgili olarak çok önemli anlayışlara ulaştırmıştır. İşte böyle aşkın bir şuur deneyiminin ürün Ölülere Yedi Vaaz'ın tam metnini de içeren Bilinmeyen Jung, bizi anlaşılamayan dahinin pek göstermek istemediği yönlerine, o çok özel sezgisel dünyasına bir yolculuğa çıkmaktadır.
Kitapta Jung’un “gençlik hezeyanlarımın ürünüdür” şeklinde nitelediği ölülere yedi vaaz’ın tam metniyle birlikte Jung hakkında ikinci elden epeyce bilgiye ulaşmak mümkün… Bu durumu, Jung’un kişisel zihniyet evrimini anlayabilmek için önemli görüyorum. Özellikle, ölülere yedi vaaz için sonradan gelişen/değişen yargısının, Rene Guenon’un ruhçuluk suçlamasından sıyrılması anlamına geldiğini düşünüyorum. Kanaatime göre eserin en vurucu yanı, ülkemizde çokça tartışılmayan bir konu olarak “eşzamanlılık” prensibinin incelendiği son bölümleridir. Bu kavram, hint felsefesinde “zihnin, gerçek şekillendirici” olarak adlandırılmasıyla neşvünema bulmuştur; Bu, madde ve zihin evrenleri arasına gerilmiş bir ip gibidir ve nedensellik ilişkilerini dışarıda bırakır.Hayranlık verici olan husus, Jung’un eşzamanlılık üzerindeki görüşlerini gençlik döneminde olgunlaştırmış olmasıdır. Oysa, Jung’un Hint coğrafyasına yaptığı gezi orta-yaş döneminde gerçekleşmiştir.
Kitap Yorumları - (1 Yorum)
Kitapta Jung’un “gençlik hezeyanlarımın ürünüdür” şeklinde nitelediği ölülere yedi vaaz’ın tam metniyle birlikte Jung hakkında ikinci elden epeyce bilgiye ulaşmak mümkün… Bu durumu, Jung’un kişisel zihniyet evrimini anlayabilmek için önemli görüyorum. Özellikle, ölülere yedi vaaz için sonradan gelişen/değişen yargısının, Rene Guenon’un ruhçuluk suçlamasından sıyrılması anlamına geldiğini düşünüyorum. Kanaatime göre eserin en vurucu yanı, ülkemizde çokça tartışılmayan bir konu olarak “eşzamanlılık” prensibinin incelendiği son bölümleridir. Bu kavram, hint felsefesinde “zihnin, gerçek şekillendirici” olarak adlandırılmasıyla neşvünema bulmuştur; Bu, madde ve zihin evrenleri arasına gerilmiş bir ip gibidir ve nedensellik ilişkilerini dışarıda bırakır.Hayranlık verici olan husus, Jung’un eşzamanlılık üzerindeki görüşlerini gençlik döneminde olgunlaştırmış olmasıdır. Oysa, Jung’un Hint coğrafyasına yaptığı gezi orta-yaş döneminde gerçekleşmiştir.