‘Bugün sana gelemiyorum. Çünkü bugün en hassas günüm. Yüreğimdeki yara kanıyor; Evlat yarası… Şehit dedemin, gazi babamın emanetini teslim edeceğim evlatlarımın hali korkutuyor beni. Birini sokakların, birini kitapların benden uzaklaştırdığı evlatlarım… Yoo, bugün gelemem sana. Çünkü, yüzümden yüreğimi en iyi sen anlarsın. Gözlerimden ıstırabımı en iyi sen okursun. Belki otuz yıl önce bir bayram sabahı, annemin avuçlarına kapanıp ağladığım gibi ağlarım bugün… O zaman sen yıkılırsın. Hayır! Görme ağladığımı, duyma hıçkırıklarımı, ben ağlayacak bir köşe bulurum…’-Çayını içmemişsin Abdullah Amca.-Hııı!