Heyhat, cerenler, atalarımıza eskiden bir peri sûret gibi görünürlermiş, fakat sonradan bizler için onlar, âdeta “bir hayâl olmuş”lar!..Ama köy, davullar hâlâ onları yaşatmaya, canlı kılmaya devam etmekte… Neydi bu davullar, kimdi abdallarımız, peki biz kimdik? Biz, Türkmenler ya da bütün Çukurovalılar.Ahmet Cevdet Paşa’nın tarifi, bizi anlatabilir miydi acaba?Belki “Çukurova’nın öz kuşu” olan turaç kuşlarının yıllar sonra yeniden duyulan yanık seslerindeydi, bu soruların cevabı! Belki unutulmuş bir türküde, ağıtta, atışmada, taşlamada, bozlakta; belki de ‘bir cerenin izinde’…Bu izlerde, mutlaka bu soruların cevabı olmalıydı. Cevabın bedeli Bir Cerene Av Olmak da olsa, koştuk gittik peşinden!..Tekeden Teleme Çalmak kitabında türkü çağırttırarak düşmüştük, bu izlerin peşine. Bu kitapta ise davulları çaldırarak devam ediyoruz.