“Pelin’in yazılarını, günlüklerini ve şiirlerini birarada yayımlamak istememin iki nedeni var.İlki kızını yitiren bir annenin, gidene karşı songörevini yapma isteğidir. Bu isteği Pelin’in ondört yaşındayken yazdığı Şili StadyumundanArta Kalan şiiri verdi bana. Şiirde faşizmingençliğin geleceğini kararttığını söylüyorPelin. Şu dizeler onun ardından sık sıkkulaklarımda yankılandı.“Yürüdük“Yürüdük karlı yol boyuncaadımlarımızın izi yoktuizleri çaldılar onlarkara gözlüklerinin sapına astılar”İkinci neden birincisinden bağımsız değil. Toplumsal bir sorun intihar. Ç oğunlukla intihareden yaşamına son verdikten sonra yüceltilir. Yaşarken intihar edenin yüzüne bakmayanlar,onunla ilgilenmeyenler günah çıkarırcasına vicdalarını rahatlatmanın yolunu ararlar.Birdenbire canına kıyanın her yazdığı, yapıp ettiği her eylem göze hoş görünmeye başlar….İntiharın hem bireysel, hem de toplumsal yanı var. Bugünkü sağlık sistemi hastayı her ikiyanıyla da irdeleyen bir bakışla sorunu çözebilecek durumda değil. Hastanın bir insanolduğu unutuluyor. Zaten böyle bir eğitimden geçmemiş doktorlar bilgilerini hastaya uygularkenona bir tablo olarak bakıyorlar. Öğrendiklerini hastanın özel durumunu dikkatealarak uygulamayı düşünmüyorlar. Ben bu bakışın bedellerini kızımı yitirerek ödedim.Onun dünyasını bu kitapla görünür kılma çabam, kimbilir belki de benzer sorularıyaşayanlara bir katkı sunar.Berrin TAŞ