Onunla, Dünya Kadınlar Günü etkinliğinde karşılaşmıştım.Çok yavaş adımlarla yürüyordu.İnsanlar şen şakrak eğlenip gülerken o ise çoksessizdi. Ben ise hafta boyu yaşadığım yorgunluğumu,bir köşeye çekilmiş doğanın etrafınacömertçe saçtığı güzelliği seyrederek atmayaçalışıyordum. Bir sesle irkildim.Dönüp baktım gülümseyen güzel ela gözleriylekarşılaştım. Yavaş ve sessiz adımlarla gelipyanıma oturdu. O anda burnuma yoğun, güzelbir gül kokusu yayıldı. İçimden gayri ihtiyari şusözler geçti: “Kadın ne güzel koktu.” Büyülenmiştim.Beynimi ve bütün duyularımı esir alano anlarda başka bir hikmet gizliydi.İşte bu onun hikayesidir.