Sefaretnameler, Osmanlı Devleti’nin yabancı ülkelere gönderdiği elçilerin yahut buralardaki elçiliklerde görev yapan bürokratların düşünce, gözlem ve izlenimlerini layiha (rapor), risale yahut seyahatname şeklinde kaleme aldıkları eserlerdir.Bu eserler, Osmanlı’nın özellikle son iki yüzyılında, “dışarı”ya nasıl açıldığının, hangi gözle baktığının ve neleri gördüğünün belgeleri olarak, Türk kültür tarihi ve fikir hayatı açısından zengin bilgiler veren kaynaklardır. Avrupa Risalesi de, hacmi küçük, fakat gerek anlattığı konular etrafında yazarının dikkatleri ve dönemin Osmanlı aydınına getirdiği yeni kavram, terim ve isimler yönünden, gerekse sefaretname türünün son örneklerinden olması hasebiyle, özellikli bir eserdir.