Türk mûsîkîsine yirminci asırda Itrîlerin, Dedelerin nefeslerini soluklandıran bir isimdi ûdî bestekâr Cinuçen Tanrıkorur. Sadece bir müzisyen değil bir kültür temsilcisi idi. Mûsîkîsiyle, edebiyatıyla, yazısıyla, gönül dünyasıyla, duymasıyla, düşünmesiyle, hal ve hareketleriyle, konuşmasıyla, insanı insan yapan değerleri bir bütün olarak görüyordu. 1938’de İstanbul’un Fatih ilçesinde gözlerini açtığı dünya hayatına 2000 yılının 28 Haziran’ında veda ederken geride gözü yaşlı talebe ve sevenlerinin yanısıra 505 beste, pekçok kitap ve makale bıraktı. Cinuçen Tanrıkorur, Aksiyon dergisinin ilk sayısında başladığı ‘Biraz da Müzik’ isimli yazılarını vefatına kadar beş yıl aralıksız sürdürdü. Yazılarında adında da anlaşılacağı gibi biraz müzikten, çoğunlukla da müziğin altyapısını oluşturan kültürel konulardan bahsetti. Cinuçen Bey, hayatının büyük bölümünde, biri dahi hayata küsmeye sebep olabilecek bir çok hastalıkla mücadele etti. Bazen bir hastane odasında yatarken, çoğu kez de diyaliz makinenisine bağlı olduğu halde ara vermediği bu yazılar vefatının ardından bir araya getirildi ve bu kitap ortaya çıktı…