Beklemeliydi, zaten beklemekten başka birşey de yoktu yapacak. Ama içinde bir burukluk peydahlanmıştı birden. Neden açılmıyordu telefon? Başınabirşey mi gelmişti Sevimin? Ne güzeldi birbirlerine yaklaşımları. Anca tanıyorlardı birbirlerini. Belki de daha yakın dost olacaklardı birbirlerine ileride kimbilir. Hep bir telefon bekledi Sevim’den o gün akşama kadar, daha ertesi gün, daha ertesi gün, yine daha ertesi gün, hep bekledi durdu telefonunun çalmasını ve de Sevim’in sesini duymayı. Ama ne telefonu çaldı nede Sevim’in sesi duyuldu telefonun öbür ucundan. Tam üç ay hep bekledi durdu birhaber Sevim’den. Her gün beş vakit arayarak telefonunu. İlk üçüncü günün ardından “aradığınız kişiye şu an ulaşılamıyor” anonsu gelmesine rağmen telefonun kulaklığından. O aradı durdu sabırla.