Sadece biyolojimizle çocuk doğmayız; zihni yeterlilik açısından da çocuğuz ilk başta. Bir çıkmaz sokağa girmiş gibi oluruz hayatın içinde. Hayat sorularıyla üzerimize gelirken, biz, bu sorulara yetiştirdiğimiz cevaplarla kaderimize yürürüz.Yürüyüşümüz, çıkmaz sokak gibi görünen hayatta çıkar sokağımızı inşa etme ve onu arama anlamına gelir. Bir çıkar sokak rüyası büyük içimizde.Benim de çıkar sokak düşüm var, onu oluşturuyorum yolculuğum boyunca. Bu kitap o sokağın fotoğraflarından oluşuyor. Kendi fotoğraflarımdan...
Bir kitap çok ilgimi çekti.Sayın yazar Nihat Dağlı “Çıkar sokak düşüm var.” diyor ve devam ediyor.”Bu kitap osokağın fotoğraflarından oluşuyor.” diyor.Sürekli,kitabı okudukça fotoğraflar çektiğimi düşledim.İnanın banaoluyor.Bu kitap iyi bir deneme kitabı.Deneme kitabı insana bu söylediğimi yaptırır.
kitap kısa kısa denemelerden oluşuyor, deneme tarzını severim ancak bu kitap çok hoşuma gitmedi …yazara ve konularına ilgisi olan okuyabilir ama ben pek ısınamadım.
kitap bana 2 gün önce ulaştı. aynı gün bir kaç sayfa okudum. başta ifadeleri anlamakta güçlükler çektim. normal bir hayatın daha felsefi açıklaması gibiydi. saçma geldi… alt tarafı hayat dedim. bu kadar farklı yorumlar yapmaya ne gerek vardı ki! akşam eve gittiğimde merakım daha da arttı. bişeyler söylüyordu yazar… okudum okudukça normalleşmeye başladı. aslında normalleşen kitapta anlatılan değil ben olduğumu farketim. bir anda kendi hayatımı okur gibi oldum. mesela en çarpıcı olanı insanın yanında iyi bir dostu yoksa insan da yoktur. evet… ben 5 yıldır farklı bir şehirde yaşayan insanım. burada gerçek bir dostum yok. çevreyi düşündüm. çevre için de ben yokum. ‘ne kadar yalnızım’ diye hayıflandım. devam ettim. ve az sonra müthiş bir tespit daha tokat gibi geldi… diyordu ki: dağ/ova şehirlerinde yaşayan insanlar kendini bu dağ ve ovaya yaslanmış, sanki burada hapsolmuş hissederler. onlar için ‘gitmek’ diye bir şey çok zordur. Burada benim durumum da bunun tam tersiydi. ben deniz kenarı sayılabilecek hatta yazarın hayatının bir döneminin geçtiği bir şehirde doğdum. üniversite hayatı için içlere göç ettim. tekrar memleketime döndüm. işte ne olduysa ondan sonra oldu. bir deniz kentinde büyüdüm… bişeyler daha uzaklara git diyordu. ama 4 yılım bir iç anadolu şehrinde geçti. ‘nereye gidiyorsun?’diyordu. sanıyorum deniz havası çarptı… daha fazla özgürlük istedim ve uzak bir şehre göç ettim. şimdi burada yaşıyorum. tam da yazarın anlattığı gibi bir hayat… kitapta hayat ve insan için daha pek çok tespitler ve açıklamaları var. okudukça daha da içine gömülüyor insan . ve kendini yeniden yorumluyor. Düşünmeyi sevenlerin ve okumaktan tad alanların başvurması gereken bir kaynak…
Kitap Yorumları - (5 Yorum)
Bir kitap çok ilgimi çekti.Sayın yazar Nihat Dağlı “Çıkar sokak düşüm var.” diyor ve devam ediyor.”Bu kitap osokağın fotoğraflarından oluşuyor.” diyor.Sürekli,kitabı okudukça fotoğraflar çektiğimi düşledim.İnanın banaoluyor.Bu kitap iyi bir deneme kitabı.Deneme kitabı insana bu söylediğimi yaptırır.
çok sıkıldım.ucuzluğuna kapıldım.okunması gerekli değil.
kitap kısa kısa denemelerden oluşuyor, deneme tarzını severim ancak bu kitap çok hoşuma gitmedi …yazara ve konularına ilgisi olan okuyabilir ama ben pek ısınamadım.
kitap bana 2 gün önce ulaştı. aynı gün bir kaç sayfa okudum. başta ifadeleri anlamakta güçlükler çektim. normal bir hayatın daha felsefi açıklaması gibiydi. saçma geldi… alt tarafı hayat dedim. bu kadar farklı yorumlar yapmaya ne gerek vardı ki! akşam eve gittiğimde merakım daha da arttı. bişeyler söylüyordu yazar… okudum okudukça normalleşmeye başladı. aslında normalleşen kitapta anlatılan değil ben olduğumu farketim. bir anda kendi hayatımı okur gibi oldum. mesela en çarpıcı olanı insanın yanında iyi bir dostu yoksa insan da yoktur. evet… ben 5 yıldır farklı bir şehirde yaşayan insanım. burada gerçek bir dostum yok. çevreyi düşündüm. çevre için de ben yokum. ‘ne kadar yalnızım’ diye hayıflandım. devam ettim. ve az sonra müthiş bir tespit daha tokat gibi geldi… diyordu ki: dağ/ova şehirlerinde yaşayan insanlar kendini bu dağ ve ovaya yaslanmış, sanki burada hapsolmuş hissederler. onlar için ‘gitmek’ diye bir şey çok zordur. Burada benim durumum da bunun tam tersiydi. ben deniz kenarı sayılabilecek hatta yazarın hayatının bir döneminin geçtiği bir şehirde doğdum. üniversite hayatı için içlere göç ettim. tekrar memleketime döndüm. işte ne olduysa ondan sonra oldu. bir deniz kentinde büyüdüm… bişeyler daha uzaklara git diyordu. ama 4 yılım bir iç anadolu şehrinde geçti. ‘nereye gidiyorsun?’diyordu. sanıyorum deniz havası çarptı… daha fazla özgürlük istedim ve uzak bir şehre göç ettim. şimdi burada yaşıyorum. tam da yazarın anlattığı gibi bir hayat… kitapta hayat ve insan için daha pek çok tespitler ve açıklamaları var. okudukça daha da içine gömülüyor insan . ve kendini yeniden yorumluyor. Düşünmeyi sevenlerin ve okumaktan tad alanların başvurması gereken bir kaynak…
fiyatı insanı kendine çekiyor sanırım. daha iyi bir deneme bekliyordum ama öylesine yazılmış gibi geldi bana!