Çokeşlilik sevgi üzerinedir. Esther Vilar’a göre kadınların çektiği acıların gerçek sorumlusu erkekler değil, kadınların kendileridir. Ezelden beri, alabildiğine çıkar sağlamak amacıyla erkeklerin içgüdülerini yönetmeyi iş edinmiş kadınların saplantılı ve ikili ölçütten kaynaklanan davranışlarını eleştirmektedir. Gerçek sevgi, iki içgüdüye dayanmaktadır; Cinsellik ve koruma. Cinsel içgüdü; cinsel eşle, koruma içgüdüsüyse, korunacak bir nesneyle doyuma ulaşır. Oysa bu iki doyum bağdaşmaz olduğundan kadın korunacak nesne rolüne yatkınlaşmıştır; “besleyen baba” haline gelmiş erkekten istediği maddi korunmayı elde etmek için, oportünizmiyle kendisini “çocuk-kadın” yapmıştır. Bir kadın kimliğiyle yazar, acımasız bir dille kaleme aldığı yergide, “İkinci cinsin” azgelişmişliğinin ve “güçlü cinsin” çokeşliliğinin derin nedenlerini incelerken kadınları, kölelikten kurtarmaya teşvik etmektedir.