Kabuğuna geri dönen ceviz;az yenmiş ve çok tükürülmüş bir halde evdeyizne garip; hâlâ birileri bizim annemizsırtı dönük pozlarımız ve biz;hâlâ bu kör resimdeyizbazen mahalleler taşınır insanlar yerinebir bakarsın iz bırakmıyor adımlarınbazen aynası gibi dolaşırsın asık yüzlü sokaklarınbalıklarıyla boğuşursun;kendini nehir zanneden çıldırmış yollarınkabuğuna geri dönen ceviz;kendimizde değiliz, evde de değilsek nerdeyiz?Tüm iyilerin delirdiği fazla kurnaz bir yerdeyizbelki de kurtulmak için biz de delirmeliyizyalnızlığın heykeli gibi boş odalarkapıları açmıyorum biliyorum hâlâ ordalaryanına uzandığım o beton hayaletin kıyısındalareğer bir daha düşersem beni yine vururlarkabuğuna geri dönen ceviz;kır kabuğunu yeniden ceviz!Burdan ancak böyle giderizkim bilir belki içimize birer çukur eşerizkendi ellerimizle kendimizi gömeriz.kır kabuğunu yeniden ceviz!Burdan ancak böyle gideriz.