“Kör karanlıkta acemi bir yürek konak yerini arıyor. Dağların yaslı sessizliği canhıraş bir çığlıkla yırtılıyor. Bir ırmak bildiği bütün söylenceleri unutarak yatağını değiştiriyor.“Melek kanatlı mavi çocuk, bodrum katının küçük penceresinden süzülerek içeri giriyor ve sedirin üstünde duran hançere ince boynunu uzatıyor.“Göz alıyor hançer…”