Güneşin günün erken saatlerinde gülümsediği, iki gündür okula gelmeyen bir ressamın ağaçları rengârenk boyadığı güzel mi güzel bir bahar günüymüş. Çocuklar büyük cıvıltılarla doldurmuşlar küçücük sınıflarını. İlk ders Türkçeymiş. Öğretmen de tam zamanında girmiş dersliğe. Şiirden açacaklarmış sözü o gün. Ama olmamış, olamamış. Hiç kimse, sınıfın hiçbir yerinde bir dizecik olsun bulamamış.Derken kapı çalınmış. İki davetsiz konuk girmiş içeri. İlkin çocuklara, ardından öğretmene bakmışlar.”Şiirleri arıyordunuz değil mi?” diye sormuş biri.Öteki, “Dersten kaçmışlar! Hepsini yalvar yakar ikna ettik. Bu kitapta bir araya getirdik. Kitabı da size ulaştıralım istedik.” demiş.Sonra birlikte, “Dersinizi böldük, bağışlayın.” demişler.Çocuklar çığlık çığlığa dillendirmişler isteklerini:”Bize şiirler okusanıza!”