Max Frisch’in (1911-1991) Don ]uan’ı, kadınlar tarafından kovalanan, ancak sinik ve melankolik biridir. Toplumun üzerindeki baskısından iğrenir, Saflığın, temizliğin ve kendine yeterli olmanın umutları içinde, geometrik biçimlerin ve matematiksel soyutluğun özlemini çeker.Sonunda Don juan, görkemli salonlarda görünüp zengin ve güzel kadınların peşinde koştuğu çekici bir erkek yerine, soylu ve zengin bir Dük’le evlenerek ondan dul kalmış, eski bir fahişe Mirinda’nın emrinde, şatodan dışarı çıkmasına izin verilmeyen, bahçesinde kurumuş yaprakları temizleyen sadık ve uysal bir ev erkeği olarak görünür sahnede.