Nitelikli yazarların, yayıncıların ve iyi okurların karşılaştıkları zorluklar ile iyi edebiyatın gücünü yitirdiği bir toplumda hayatta kalma mücadeleleri Dublinesk’te buluşuyor. “Vila-Matas’ın yazılarının üzerimdeki etkisi muazzamdır. Espri anlayışına, her tür edebiyat hakkında sahip olduğu bilgiye, yazarlara duyduğu şefkate ve edebiyatla ilgili konuları alıp korkusuzca yazılarının bir parçası yapmasına hayran kaldım.”–Paul Auster “Modern İspanyol edebiyatında eşi benzeri olmayan bir yazar. Vila-Matas’ın mükemmelliği tartışılamaz bir gerçek.”–Roberto Bolaño “İspanya’nın en seçkin romancılarından biri.”–Rachel Nolan, The New York Times Dublinesk, emekli olmuş ünlü bir edebiyat yayıncısının rüyasıyla başlar: Daha önce hiç ziyaret etmediği bir şehir olan Dublin’dedir ve hava, tutku hatta umutsuzlukla ağırlaşmıştır… Uyandığında bu rüya onun için bir takıntı haline gelir ve yayıncılığını yaptığı üç yazarla birlikte James Joyce’un Ulysses’inde Paddy Dignam’ın gömüldüğü mezarlığa gidip orada “Gutenberg Çağı” için bir cenaze töreni düzenler. Fakat bu sırada Samuel Beckett’a tıpatıp benzeyen gizemli bir adamın onu takip ettiğini fark eder... Eşsiz edebiyat yolculuğu işte böyle başlar. Enrique Vila-Matas, kimi eleştirmenlere göre en iyi yapıtı olan bu dokunaklı romanda, Joyce ile Beckett’ın dünyalarının birleştiği sınırlarda dolaşıyor. Bu benzersiz kitap Vila-Matas’ın naif üslubuyla benzersiz bir okuma vadediyor.
Kitabı tanıtım yazısındaki Bolano tavsiyesini görünce almıştım. Tarz olarak da onu hatırlattı bana. Yitip giden gerçek edebiyat için düzenlenen bir cenazeyi merkeze alan hikayeyi ilginç bulsam da hikayenin gereğinden çok daha ağır işleyişi, onlarca kez tekrar eden kimi detaylar yüzünden biraz da sıkıcı buldum. Bu tarzın tansiyonu hiç düşmeyen, kusursuz halini Bolano ortaya koyduğu için böyle hissettim sanırım. Yine de ustalıkla yazılmış gerçek bir edebiyat işi olduğunu söyleyebilirim.
Kitap Yorumları - (3 Yorum)
Paul Auster referansı ile almıştım.İlginç bir eser,okurken özellikle sonunu merak ettim.
yazarın Dublin sokaklarında ve edebiyatla dolu olan zihnindeki gezileri.
Kitabı tanıtım yazısındaki Bolano tavsiyesini görünce almıştım. Tarz olarak da onu hatırlattı bana. Yitip giden gerçek edebiyat için düzenlenen bir cenazeyi merkeze alan hikayeyi ilginç bulsam da hikayenin gereğinden çok daha ağır işleyişi, onlarca kez tekrar eden kimi detaylar yüzünden biraz da sıkıcı buldum. Bu tarzın tansiyonu hiç düşmeyen, kusursuz halini Bolano ortaya koyduğu için böyle hissettim sanırım. Yine de ustalıkla yazılmış gerçek bir edebiyat işi olduğunu söyleyebilirim.