Pontus  Meselesi,  19.  yüzyılın  ikinci  yarısından  Kurtuluş  Savaşı’nın  sonuna  kadar  olan  dönemde,  Doğu Karadeniz’de  bir  Rum  devleti  kurma  hedefiyle  ortaya  çıkarılmış  bir  meseledir.  Bu  hedef  doğrultusunda Pontusçu Rumlar TBMM’ye karşı Milli Mücadele döneminin en uzun ve en zarar verici  isyanını çıkarmışlardır. Pontusçu  isyancılar  başta  Yunanistan  olmak  üzere  Batılı  büyük  devletlerin  çeşitli  alanlarda  ve  düzeylerde desteğini görmüşlerdir. TBMM güçlerinin yaklaşık 3 yıl süren mücadelesi neticesinde Pontusçuluk fikri etkisiz hale  getirilirken,  nihayet  Kurtuluş  Savaşı  sonunda  imzalanan  Lozan  Antlaşması’yla  da  Türkiye  için  Pontus  Meselesi tarihe karışmıştır.Ne var ki, yaklaşık 25 yıl sonra, 1950’li yıllardan itibaren ve bilhassa Kıbrıs meselesinin tırmanışa geçtiği süreçte Pontus  Meselesi  uluslararası  alanda  çeşitli  vesilelerle  yeniden  gündeme  getirilmeye  başlanmıştır.  Bu  süreçte Yeni  Pontusçuların  iddialarına,  Balkan  Savaşları’ndan  Milli  Mücadele’nin  sonuna  kadar  “350  bin  Rum’un Türkler  tarafından  soykırıma  uğratılmış  olduğu”  iddiası  da  eklenmiştir.  Yeni  Pontusçuluğun  vatanı  Yunanistan’da soykırım iddiasıyla Türkiye aleyhine çeşitli faaliyetler düzenlenirken, 2000’li yıllardan itibaren bazı Batılı devletlerin parlamentoları da Türkiye aleyhine bu soykırım kararını tanımıştır.Bu kitap, bütün bu gelişmeler üzerine meselenin tarihsel arka planına yeniden dönme ihtiyacıyla arşivlerimizde bulunan  belgelerin  ve  çeşitli  araştırmaların  ışığında  hazırlanmıştır.  Daha  önce  yayınlanmamış  olan,  1922  ve 1927 tarihli iki Pontus raporuna da eski yazı orijinal metinleriyle birlikte çalışmada yer verilmiştir.