Bir planın parçasını oluşturan kitaplar vardır, bir de tıpkı trafik ışıklarında aniden fırlayıveren araba misali hayatınıza şiddetle giren kitaplar... Işte Dünya ve Ben, trafik ışıklarında aniden beliren türde bir kitap.“Bana kendimle bir röportaj yapma işi verilmişti, alışkanlıklarımı gözlemlemek için kendi kendimin izini sürdüm. Günün birinde şöyle dedim ‘Babamın tıbbi cihazlar üzerine bir atölyesi vardı.' Ve derken atölye gözümün önünde belirdi, içinde ben ve babam…Bir sığır filetosunda elektrikli neşteri deniyordu. Babam ansızın, ‘Şuna bak Juanjo, yarayı daha açarken dağlıyor,' deyiverdi. Anladım ki, yazmak da tıpkı babamın elektrikli neşteri gibi yaraları açtığı dakika dağlıyordu… Neden yazar olduğumun sırrına erdim. Röportajı yapmayı beceremedim; sonunda ortaya çıkan bir romanla onu alt ettim.”
okunası bir otobiyografi. yazarla birlikte sizde çocukluğunuza yolculuk yapacaksınız.geçmişin kasvetli hatıraları ya da eğlenceli zamanları bir şekilde bir bahane bulup gözyaşlarınıza hakim olamayacaksınız. ne de olsa cocukken gelen üşüme asla geçmezmiş.
bir yazarın kendi iç muhasebesini yaptığı ve yaşadıklarının yazın hayatını nasıl etkilediğini anlattığı eşsiz bir eser. otobiyografik öğeler ile birlikte, bir yazar nasıl düşünür, nasıl kurgular, yaşanmışlıkları kurgularını nasıl etkiler, kendini kitabın neresinde konumlandırır sorularına çok açık cevaplar veren bir kitap. kitap yazma niyeti güdenler, kitapları satırların arasında ve ötesinde anlamak isteyenler için besleyici bir kaynak.
roman ama aslında bir biyografi. yazarlara özgü bir şey olmalı, kendi çocukluğunu ve hayatını bu şekilde roman tadında yazabilmek. “anneme yaşladığında anneciğim demeye başladım ama babama hala baba diyorum” cümlesi bir çocuğun babasına olan kızgınlığını en saf biçimde anlatmasıdır sanırım. bir yazarın tavsiyesiyle hiç düşünmeden aldığım ve pişman olmadığım bir kitaptır kendisi.
Kitap Yorumları - (5 Yorum)
İndirimden aldım. Daha akıcı olmasını beklerdim. Bitiremedik, öyle yarım duruyor.
Hiç akıcı değil, oldukça sıkıcı bir kitap
okunası bir otobiyografi. yazarla birlikte sizde çocukluğunuza yolculuk yapacaksınız.geçmişin kasvetli hatıraları ya da eğlenceli zamanları bir şekilde bir bahane bulup gözyaşlarınıza hakim olamayacaksınız. ne de olsa cocukken gelen üşüme asla geçmezmiş.
bir yazarın kendi iç muhasebesini yaptığı ve yaşadıklarının yazın hayatını nasıl etkilediğini anlattığı eşsiz bir eser. otobiyografik öğeler ile birlikte, bir yazar nasıl düşünür, nasıl kurgular, yaşanmışlıkları kurgularını nasıl etkiler, kendini kitabın neresinde konumlandırır sorularına çok açık cevaplar veren bir kitap. kitap yazma niyeti güdenler, kitapları satırların arasında ve ötesinde anlamak isteyenler için besleyici bir kaynak.
roman ama aslında bir biyografi. yazarlara özgü bir şey olmalı, kendi çocukluğunu ve hayatını bu şekilde roman tadında yazabilmek. “anneme yaşladığında anneciğim demeye başladım ama babama hala baba diyorum” cümlesi bir çocuğun babasına olan kızgınlığını en saf biçimde anlatmasıdır sanırım. bir yazarın tavsiyesiyle hiç düşünmeden aldığım ve pişman olmadığım bir kitaptır kendisi.