İnsan Yaratıcı’sıyla iletişimi, Kur’an tarafından kendisinin yaratılma gerekçesi olarak açıklanan ibadet aracılığıyla gerçekleşmektedir. İbadet, yelpazesi çok geniş bir kavrma olup, onun özü duadır. İnsan, söz konusu iletişimi ne kadar doğru ve fazla kurabilirse, Rabbi katındaki derecesi o kadar yükselir, ahsen-i takvim’e yaklaşır. Aynı şekilde dünyadaki varolma gayesini unutup; aracı amaç edindiği oranda da fıtrattan uzaklaşır ve esfel-i safilin’e yaklaşır.