Doğuşlarından itibaren bazı i’tikadi mezheplerin, görüşlerini ispat etmek, kendilerine muhalif olanları susturmak üzere hem Kur’ân’a hem de Sünnet’e sarıldıkları, âyet ve hadisleri menfaatleri doğrultusunda yorumlamaya çalıştıkları bir gerçektir. Bunların, te’vile elverişli olmayan hadisleri “mevzû” olarak nitelendirmek, kendi maksatları doğrultusunda birçok hadis uydurdukları da bilinen bir husustur. Bu yüzdendir ki bazı İ’tikadi mezheplerin delil gösterdikleri rivayetlerin çoğu muteber kaynaklarımızda bulunamamış fakat bunlar Mevzû’ât alanında yazılmış olan eserlerde yer almışlardır.Bu araştırmada Ehl-i Sünnet ve Şia’nın-delil olarak kullanmış oldukları bazı hadis ve rivayetler tespit edilerek değerlendirilmeye çalışılmıştır.