Roman kahramanına veda edilir mi ve bu niçin bir kitaba isim olsun?Edilir çünkü sadece romanın sayfalarında yaşamıyor, hayatta da geziniyor. Hayatı kavrayış ve karşılayış biçimlerinden birinin göstereni olarak içimize sızıyor. Ağır ve koyu bir meselesi vardır onun. Hayat başka türlü çarpmış, renk vermiştir. Elindeki imkânla yetiniyor, canını sıkan hayattan gizlenip korunarak katlanıyor. Parlatmıyor kendini, siliyor.Hayat sırttaki ağır yüktür; yoran, dağıtan sert rüzgâr… Bu, düşünerek kavradığı bir şey değil; doğarken, büyürken, yaşarken öyle olmuş. Bir beklentisi yok, kalmamış. Haz duymaz, coşku susmuş kendisinde. Kumru gibi başını kanadının altına sokmuş, öylece kalmış. Tavan arasının izbeliğinde, toza ve kire bulanmış halde… İçinde ne yakıcı ne de kurtarıcı bir ateş var. “İçimdeki ateş yakacak bir şey bulamayınca kendi zindanını yaktı ve söndü” der.Kitabın yazarı, var olmak ve var kalmak kaygısından beslenir. İnsanı var kılan sevince, hayatta tutan oluşa asılır. Aşk olsun, der.