Enver Paşa’nın son günlerinde yanında bulunan yaveri Suphi Bey’in hatıraları…
Bir serseri kurşun tam kalbi üzerine isabet etti. Bu kurşun nereden gelmişti. Nasıl olmuştu, o kadar yakından ve tam hedefine isabet eden kurşun az bulunur.
Enver Paşa, arkasındaki kaput altından geçerek kalbinin tam üzerine isabet eden bu kurşunu yediği zaman birdenbire şaşırdı.
– Ay! diyebildi.
Parlak gözleri birdenbire karardı ve bir heykel gibi yere yıkılıverdi.
Yerde upuzun yatan Paşa’nın dudakları sapsarı oldu. Güzel yüzü birdenbire beyazlaştı ve uzun kir-pikli gözleri yavaş yavaş kapanmaya başladı.
Sarı dudakları biraz büzüldü, sonra gülümsüyor gibi açıldı. Ve ağzından iki damla kan beyaz çenesi-nin üzerine doğru döküldü ve sönen parlak gözleri tamamıyla kapandı. Herkes sustu, bütün harp meydanı sustu ve birkaç tarih sayfası sükût içinde kapandı.