Âsaf, Yeni Sahil’de tanışır yoldaşı ve kalemdaşı Safa ile. Acı ve kederlerini azık edip, Savur’a kadar uzanır geçmişten topladıkları yolları. Onlar, birlikte yarattıkları kahramanlarının tanrılarıdır artık. Oysa son veda akşamında varacaklardır, birbirlerinin tanrıları olduklarının bilincine. Safa gitmiştir ve yoktur artık. Âsaf’ın ‘Safa ritti’ haykırışı asılı kalacaktır göğün kara yüzüne… …Ve damla damla yeniden dökülecektir artık yok olan yarınlarına.