İstanbul’un kahvehane yelpazesi oldukça genişti. Çünkü toplumun kültür mozayiği çoğulcu bir karakter taşıyordu. Yalnızca belli bir meslek ya da statü grubunun devam ettiği kahvehaneler değil, farklı toplumun tabakalarından aynı ortak kültür ve neş’eye sahip insanların toplandıkları kahvehaneler de vardı. Dama ve satranç meraklıları, horoz döğüştürenler, kuşçular, nargileciler, çiçek tutkunları, edebiyat aşıkları vs. gibi ortak paydası olan insanlar, kendilerine kahvehane çatısı altında bir yeryüzü cenneti yaratmasını bildiler. Bir şehrin tarihine giden yollar, insanlar ve mekanların kesiştiği noktada son bulur. İnsanların mekanlarının da insanları inşa ettiği açıktır. Kahvehanelerin Osmanlı insanına kazandırdığı en önemli duygu, özgürlük olmuştur. Bir araştırmacı için İstanbul’un şehir hayatına kahvehanelerin kapısından girmek, özgürlüğün gizli tarihiyle yüzyüze gelmek demektir. İstanbul’un gündelik hayat mekanları üzerine yapılacak her orijinal çalışma,bu gizli tarihin küllerinden toplumsal kimliğimizin eksiksiz portresini çıkartacaktır.