Zafer Aracagök,Eve Dönmek İstemiyorumda,yazar ile efendisi arasında Odysseiadan günümüze neredeyse hiç kesintisiz süregelmiş bir sözleşmeyi ortaya çıkarıyor ve Dilin efendinin dili olduğunu savunuyor.Sanat- yaşam ,edebiyat-kuram,merkez-marjin gibi ikili karşıtlıkların ayrım çizgileriyle boğuşan, bir nevi avant-garde roman…. Öyleyse hep nereye gider dururuz?Hep evimize… Ama kafası karışan aşık çığlığı basıyor:Eve dönmek istemiyorum!