Adından da anlaşıldığı gibi, bu eser, Sultan II. Murad’ın ağzından, o sırada henüz çocuk yaşta oğlu Şehzade Mehmed’e onun kolayca anlayabileceği bir dille yapmış olduğu bir takım ahlaki öğütlerden meydana gelmektedir. Burada baba ile oğul arasındaki konuşmalar bir üçüncü kişi ağzından nakledilmektedir.Sultan II. Murad oğluna hitaben dile getirdiği öğütlerinde, yaşadığı devrin ahlak ve terbiye ilkelerine uygun biçimde, dünya hayatında başarıya ulaşma yollarını hemen yanı başında ahirete, yani öbür dünyaya ait düşüncelere de büyük ölçüde yer vermektedir. Padişahın zihniyetine göre, bu dünya ile öbür dünya yan yanadır, birbirinden asla ayrılmaz, hatta öte dünya kaygısı yer yer bu dünya kaygılarına oranla daha önemli bir yer tutmaktadır. Sultan II. Murad burada padişahları, adil olmaları için ellerinde terazi tutan kimselere benzetir.