‘Geleceğin umuduGençlere sesleniş’ isimli bu kitap bir anlamda* “şikâyet name” özelliği taşıyan mektuplardan oluşmaktadır. Neden 2055 de başka bir tarih değil?Sosyoloji de kuşaklar 15 yıldır ve 45 yıl sonra yepyeni bir nesil olacak ve bugün çalışmaya başlayanlar dahi o gün, emekli olmuş olacaklar. En fazla umut besleyebileceğim tarihin başlangıcı olduğu için bu tarihteki gençliği muhatap seçtim. Günümüzde yaşanan olumsuzlukları, gelecekte var olacağına inandığım iyi eğitim almış, teknolojiyi kendi kültür potasında iyi yoğurmuş, ahlaki değerlere son derece bağlı, dünyadaki gelişmelere kendisini kapatmayan, ekonomik sıkıntılarla boğuşmaktan kurtulmuş ideal Türk Gencine şikâyet ediyorum. Bu şikâyetimi de şunun için yapıyorum; hep söylenirya, “Geçmişten örnek almak lazım” aslında geçmişin her şeyi de örnek alınmaya layık değildir-i anlatıyorum; ibrete layık olanları. Burada ki ifadelerden şu anlam çıkmamalı “acaba bu günden umudu kestik mi?” Kesinlikle böyle düşünmüyorum. Beklediğim gençlik uzaydan gelmeyecek, yine bu toplumun içinden yetişecek. Gayretli ve samimi, ülkesinin geleceğinden kaygı duyan kimselerin gayretleri neticesinde o gençlik yetişecek. “İdeallere gerçeklerden gidilir.” bunun farkındayım.