Uzakları yakın eyleyen kitaplar… Issızlığın ortasında ses veren yakınımız, yoldaşımız bizim. Her kitap içre yaşanan duygu-düşünce harmanı. Ve okumak başka hayatlara, başka düşüncelere, başka mekânlara doğru uzun, ince bir yolculuk. İç aydınlığı, içtenlik ve hakikat kitap sayfalarında. Yalnızlığımızda açan çiçek, gerçek dost, bizi bekler ışıklar içinde. Okumak eylemi ile “Her dem yeniden doğarız/Bizden kim usanası”. Kitaplar olup bitenleri düşünme, sorgulama ve yorumlama açısından gerekli. Düşünmek için bir müddet durmak gerekiyor. İşte o vakit kitap okumaları daha bir anlam kazanır. Cemil Meriç der ki: “Karanlıkları devirmek ve aydınlık bir çağın kapılarını açmak için en mükemmel silâh: Kalem. Sözle, yazıyla kazanılmayacak savaş yok… Kalem sahiplerine düşen ilk vazife: Telaş etmemek, öfkelenmemek, kin kışkırtıcısı olmamak. Halkı okumaya, düşünmeye, sevmeye alıştırmak. Bir kılıcın kazandığı zaferi, başka bir kılıç yok edebilir. Kalemle yapılan fetihler, tarihe mal olur, tarihe, yani ebediyete.” Hayata her dem iç zenginliği ile katılmak için ve sönmez hakikati yeniden anlamak/anlatmak için kitaplar okuruz.