Anadolu’da özellikle Nasreddin Hoca adına söylenen güldürmecelerde, peygamber Muhammed’e sataşıcı nitelik olamaz. Bu Hoca’nın gülmece anlayışına aykırı geldiği gibi genellikle Hoca’yı tutan ‘sünni’ inanca da karşıttır. Öte yandan Bektaşi adına söylenen gülmece ürünlerinde de Muaviye’yi, Yezid’i, Halife Ömer’i öven, örnek gösteren bulunmaz, bu da Bektaşi’yi konuşturan toplum kesiminin inancı ile bağdaşmaz. Bunlar gibi, kimse çıkıp Bekri Mustafa’nın ağzından içkiyi yeren bir gülmece uydurmaz, uydurursa bunun Bekri Mustafa’nın olduğuna kimseyi inandıramaz. Anadoluda güldürmece, ister Nasreddin Hoca, Bektaşi, İncili Çavuş, Bekri Mustafa gibi kişilerin dilinde örneğini bulan türden olsun, ister belli bir kimsenin adına bağlanmayan türden olsun, yöreden yöreye değişir, yeni bir biçim, yeni bir içerik kazanır.