Sonbahar anılar toplamıdır bir bakıma aslında. Her renk geçmişten çok şeyler taşır bizlere. Kimi gülümsetir, kimi ağlatır. Kimi acıyı yüklenmiştir, kimi mutluluğu… Her biri ayrı bir değer. Renkler sıradan, üstünkörü, öylesine bir bakışı asla hak etmezler…Sumaha’ya doğru bakıp Livera’ya can veren ormanın dört mevsimlik yeşiline gülümsedim.Sonra postu serdim renklerin resmigeçidinin başladığı yere. Ömrümüzün bir mevsimler dizgesi olduğunu düşündüm. Bilemiyorum, belki de, hazandan gelen hüzünle “her ömür kendi sonbaharına yürür” cümlesi tam o anda düşüverdi dilime.