İnsanın karanlık, şaşırtıcı, tuhaf yanlarına, söze zor dökülen özelliklerine tutuyor projektörünü. Karşıdaki insanı anlamak üzerinden kendi bilincine yönelen bir duyarlıkla kuruyor şiir dünyasını. İçrek olanı sıradan bir şeymiş gibi, insanın eylemleriyle gösteren tutumu bu şiirin en belirgin yanı. Alışılmamışı, şaşırtıcı olanı ortaya çıkarmaya çalışan bir görüntüler dünyası içinden söylüyor sözünü. Mekanı, varlığı bu görüntüler dünyasından kavrıyor, burada kendi geçmişine uzanıyor. Biz de bu olanaklar dünyasından şiirde farklı bir tadı yakalama olanağı buluyoruz.Özgür olma/oluş tutkumuz derinleşiyor bu görüntüler arasında.