O gece bir yıldız doğdu. Yahudi bilginleri son peygamberin doğduğunu bu yıldızdan anladılar. Dedesi onun adını Muhammed (sav) koydu. Yerdekiler ve gökdekiler onu övsün istiyordu. Babası onu hiç görmedi. Annesi yalnız altı yıl sevip okşayabildi. Dedesinin gözdesiydi, amcası Ebu Talip’in gözbebeği. Mekke’nin ”güvenilir” delikanlısıydı. Ama her şeyden öte, Allah’ın en seçkin kulu, sevgilisiydi. 40 yaşına geldiğinde kendine peygamberlik görevi verildi. Halkı, işkenceler yaparak onu ve sevenlerini Mekke’den çıkardı. Taifler onu taşladı. Medineliler bağrına bastı. Çok geçmeden onbinlerce yürek O’nun sevgisiyle coştu. 63 yaşına geldiğinde Kabe’de yaptığı veda konuşmasında dinleyicilerin sayısı 100.000’i geçmişti. Eşsiz yaşamı tüm çağlara ve coğrafyalara örnek oldu.