Şimdiye kadar tek kelime konuşmadım. Neredeyse on bir yaşındayım. İngiltere'nin saygın edebiyat ödüllerinden Coratta Scott King ödüllü yazar Sharon M. Draper'dan hüzün ve umut dolu soluksuz okunacak bir roman. Gerçek bir yaşam öyküsünden ilham alınarak kaleme alınmış. 11 yaşındaki Melody'nin hastalığının adı Spastik ikili kuadripleji yani beyin felci. Yürüyemiyor, konuşamıyor, tekerlekli sandalyeye mahkum. Hiçbir uzvuna komut veremeyen bu küçük kızın beyni ise mükemmel işliyor. Hikâye Melody'nin öğretmenlerine, arkadaşlarına, komşularına kısaca dış dünyaya kendini kanıtlama çabasını anlatıyor. İncelikli, naif, akıcı, komik ve ilham verici bir eser. Sesini asla unutamayacağınız bu cesur kızla tanışmaya hazır mısınız?
Uzun zamandır okumayı düşünüyordum. Konu çok özel ve güzel olsa da anlatım bir nebze zayıftı. Yaşça küçük okurlar için bu sade anlatım faydalı olabilir ama genç okurlar ve yetişkinler tatmin olmayabilir. Ayrıca söylemek gerekiyor; kapak tasarımında olduğu gibi metaforik bir anlatım yok. Ara sıra benzetmelerle Melody’nin içinde bulunduğu durum anlatılıyor ama genele düz bir anlatım hakim. Mesaj doğrudan veriliyor. Ana karakter başta olmak üzere tüm karakterlerin yaratımı başarılı. Kitabın içine çekilmenizin ana sebebi denebilir. Çünkü akışta problemler var. Bölük börçük bir anlatım olduğu için uyandırılan duygu fazla beslenmeden sıçrayış gerçekleşiyor. Bu yüzden bir tepki geliştiremiyorsunuz kitaba karşı. Eleştirilerin yerine başarılı bir şekilde ulaştığını sanmıyorum.
Anlatıma bakıldığında bu tarzı haklı gösterecek iki neden sunulabilir. Birincisi bunu bir günlük edasıyla okumak ve sadece önemli anların, noktaların not düşüldüğünü varsaymak. Böylelikle Melody’ye onun gözünden bakabiliyor, karakterini ve kişisel özelliklerini daha iyi görebiliyoruz. Bize tam da ihtiyacımız olan şeyi veriyor; yani dışarıdan nasıl göründüğünü değil de içinde olup bitenleri öğrenebiliyoruz. Mizacı gereği hayatla ve olanlarla başa çıkmak için mizahı kullandığından anlatımda dramayı fazlaca görmemek doğal. Çünkü acınmayı değil de anlaşılmayı istiyor. Bitirdiğinizde görünenin ötesine bakmak gerektiğini düşündürüyor. Bu anlamda kitap amacına ulaştı denebilir. Diğer neden ise yazarın konuyu yeterince hassas ve önemli olduğu için dili ağdalaştırmadan, sade bir şekilde vermeyi amaçlanmış olabileceği. Tabii, her yaştan okura ulaşmayı hedeflemiş de olabilir.
Özetle: Çabucak okunuyor. Mükemmel bir yaratım olmasa da her kitaplıkta olması gerektiğini düşünüyorum. Çünkü her baktığınızda size önemli bir mesaj fısıldayacak ve hayatı daha doğru yaşamaya teşvik edecek. Zaten son bölümlerde verilen bir olay çok sağlıklı görünen kişilerin dahi hayatının tek bir olayla ne kadar değişebileceğinin mesajını alıyorsunuz. Bir gün Melody gibi bir hayat yaşamak zorunda kalırsak sesimizin duyulması için bu kitabı işaret etmemiz bile yeterli olacaktır. Tek ihtiyaç bakış açısı kazandırmak. Bu kitap da bunu yapıyor.
Kitap Yorumları - (5 Yorum)
Uzun zamandır okumayı düşünüyordum. Konu çok özel ve güzel olsa da anlatım bir nebze zayıftı. Yaşça küçük okurlar için bu sade anlatım faydalı olabilir ama genç okurlar ve yetişkinler tatmin olmayabilir. Ayrıca söylemek gerekiyor; kapak tasarımında olduğu gibi metaforik bir anlatım yok. Ara sıra benzetmelerle Melody’nin içinde bulunduğu durum anlatılıyor ama genele düz bir anlatım hakim. Mesaj doğrudan veriliyor. Ana karakter başta olmak üzere tüm karakterlerin yaratımı başarılı. Kitabın içine çekilmenizin ana sebebi denebilir. Çünkü akışta problemler var. Bölük börçük bir anlatım olduğu için uyandırılan duygu fazla beslenmeden sıçrayış gerçekleşiyor. Bu yüzden bir tepki geliştiremiyorsunuz kitaba karşı. Eleştirilerin yerine başarılı bir şekilde ulaştığını sanmıyorum.
Anlatıma bakıldığında bu tarzı haklı gösterecek iki neden sunulabilir. Birincisi bunu bir günlük edasıyla okumak ve sadece önemli anların, noktaların not düşüldüğünü varsaymak. Böylelikle Melody’ye onun gözünden bakabiliyor, karakterini ve kişisel özelliklerini daha iyi görebiliyoruz. Bize tam da ihtiyacımız olan şeyi veriyor; yani dışarıdan nasıl göründüğünü değil de içinde olup bitenleri öğrenebiliyoruz. Mizacı gereği hayatla ve olanlarla başa çıkmak için mizahı kullandığından anlatımda dramayı fazlaca görmemek doğal. Çünkü acınmayı değil de anlaşılmayı istiyor. Bitirdiğinizde görünenin ötesine bakmak gerektiğini düşündürüyor. Bu anlamda kitap amacına ulaştı denebilir. Diğer neden ise yazarın konuyu yeterince hassas ve önemli olduğu için dili ağdalaştırmadan, sade bir şekilde vermeyi amaçlanmış olabileceği. Tabii, her yaştan okura ulaşmayı hedeflemiş de olabilir.
Özetle: Çabucak okunuyor. Mükemmel bir yaratım olmasa da her kitaplıkta olması gerektiğini düşünüyorum. Çünkü her baktığınızda size önemli bir mesaj fısıldayacak ve hayatı daha doğru yaşamaya teşvik edecek. Zaten son bölümlerde verilen bir olay çok sağlıklı görünen kişilerin dahi hayatının tek bir olayla ne kadar değişebileceğinin mesajını alıyorsunuz. Bir gün Melody gibi bir hayat yaşamak zorunda kalırsak sesimizin duyulması için bu kitabı işaret etmemiz bile yeterli olacaktır. Tek ihtiyaç bakış açısı kazandırmak. Bu kitap da bunu yapıyor.
Oğlum için aldım. Öncesinde kendim de okudum, sürükleyici güzel bir kitap.
Muhteşem bir kitap. Engelli birine karşı empati yapmayı öğretiyor. Mutlaka kütüphanenizde bulunması gereken bir kitap.
Özellikle çocuk ve gençlerimizin okuması gerektiğine inandığım kitaptır. Defalarca okur notlar alırım. Kütüphanenizde bulundurun derim.
Ortaokul 7-8. sınıflarda okunabileceği gibi yetişkinler de tercih edebilir. Önyargıların nelere mal olacağını çok güzel anlatmış.