Efendimizin arkadaşları denilince ilk akla gelen Hz. Ebû Bekir’dir. O, Hatemü’l-Enbiya ve’l-Mürselin Efendimizin en yakın, en sevgili, en vefalı arkadaşıdır. Bu arkadaşlık Nübüvvet görevinin verilmesinden yıllarca evvel, en samimi ölçüler içinde başlamış, vefanın ve sevginin en güzel örnekleriyle devam etmiştir. Bu iki arkadaştan birinin en belirgin lakabı “el-Emîn” (güvenilir insan) dır, diğerinin ki ise “es-Sıddîk” tır yani pek doğru insan…