Immanuel Kant, tarih boyunca ahlâka bulunan emprik (tecrübî, deneysel) temelleri eleştiren, bireysel ve toplumsal mutluluk, hazcılık vb. yaklaşımları yetersiz bulan bir düşünürdür. Ona göre ahlâkın yegâne kaynağı, salt akıldır. Ahlâkı din ile temellendiren görüşleri de kıyasıya eleştiren Kant, bunun tersini iddia etmekte; yani ahlâkın dînin temeli olduğunu söylemektedir. “Ahlâk kanıtı” olarak isimlendirilen Kant’ın meşhur kanıtı, ahlâk alanında “en yüksek iyi”nin gerçekleşebilmesi için Tanrı’yı ve ruhun ölümsüzlüğünü bir “postulat” olarak ortaya koymaktadır.Kant’ın genel felsefesine ve ahlâk anlayışına dair ülkemizde yapılmış iki önemli çalışma vardır: Biri, Bedia Akarsu hanımefendinin “Immanuel Kant’ın Ahlâk Felsefesi” adlı çalışması, diğeri de Mehmet Aydın hocanın yaptığı “Kant’ta ve İngiliz Felsefesinde Tanrı-Ahlâk İlişkisi” adlı çalışma. Bunlardan birincisi olan Bedia Akarsu’nun, “Kant’ın ahlâkı bir ödev ahlâkıdır; ödev de temelini ahlâk yasasına saygıda bulur Kant’ta.” cümleleriyle başlayan eseri, iki ana bölümden oluşmaktadır: Kant’ın Kuramsal Felsefesi ve Kant’ın Ahlâk Felsefesi.Birinci bölümün alt başlıkları şöyledir: Kant’ın eleştiri öncesi dönemindeki düşüncelerinin oluşumu, Kant’ta yöntem, salt aklın eleştirisi. İkinci bölümün alt başlıkları ise şunlardır: Kant’ın eleştiri öncesi döneminde ahlâk sorunları, Kant’ın ahlâk felsefesinde yöntem, teorik akıl-pratik akıl, Kant’ın ahlâk felsefesinde temel kavramlar (İyi istenç [irade], ödev, ahlâk yasası, özgürlük), pratik aklın diyalektiği. Yararlanılan kaynakların serdedilmesiyle de kitap sona ermektedir.1970’lerde ilk baskısı yapılmış olan eser, önemine binaen son baskısını yaptığı 1999’a kadar toplam dört defa basılmıştır.Ahlâk felsefesi ile uğraşanların müstağnî kalamayacağı temel bir eser…