İnsan, evvela Rabbinin halifesi olarak ün salmalıdır. O’nun sınırlarına riayet edilerek geçirilen hayat, insanın kazançlı çıkmasına sebep olacaktır.Allah Azze ve Celle’nin isimleri, insanın fıtratına-özüne nakşolunmuştur. İnsan, kendini bu isimlerle tanıyabilir-tanımlayabilir. Fıtratına, yaratılışına uygun yaşayabilmesi için el esmaül hüsna’yı içtenlikle özümsemelidir insan. İnsan, kendine en büyük ve en ezeli düşman olarak şeytan aleyhillane’yi bilmelidir. Şeytanın düşmanlığına karşılık, o da, ona doğru/karşı düşmanlık beslemeli ve düşman kesilmelidir. Düşmana karşı sessiz kalıp pısırık davranmayıp onu alt etmenin çarelerini bulmalıdır insan. O, ilk olarak insanların ilklerini (Hz. Adem ve Havva Validemiz) kandırmış ve ayaklarını kaydırıp Rablerine karşı mahcup etmiştir onları. İnsan, hayatının ışığı ve rehberi olan Allah Teala’nın kelamı Kur’an’la buluşmayı-anlaşmayı bilmelidir. Kur’an, anlaşılmak ve yaşanmak için gönderilmiştir. Toplumun genelinde yaygınca uygulanan, okumayı “sadece yüzünden okumak” olarak anlama-uygulama algısını değiştirmelidir. Ve insan, bunun şuurunda olarak hayat sürmelidir. İbadetleriyle hayatını anlamlandırmayı, renklendirmeyi de bilmelidir insan. Özellikle de namazına dikkatler üstü dikkat etmelidir. Zira namaz, aşırılıklardan ve kötülüklerden alıkoyar insanı, hakkıyla ikame edeni. Allah Teala, insana ilim ve hikmet gibi nurlar bahşetmiştir. İnsan, o nurlarla yürümelidir. Onlarla nurlandırmalıdır hem çehresini ve hem de çevresini. İnsandan tevbeli olması istenmiştir. Çünkü o, eksiktir, acizdir ve hataya meyillidir. Hatasız kul olmaz ya, işte o kul tevbesiz de olmamalıdır. Ayrıca pişmanlık yaşamalıdır yapıp ettiklerinden ötürü.İnsanı, Rabbi katında kıymetli-değerli kılan duası vardır bir de. Dua, Rabbiyle dertleşmesidir insanın. İnsan, dertsiz olamayacağına göre duasız da kalamaz. Derdini Rabbine sunmayı bilmelidir; yani dua etmelidir insan, dua demetlemelidir. Donanım sahibi olarak yaşamak yakışır insana. Bilgiye önem vermelidir. Bilmek, yani ilim sahibi olmak insan için bir erdemdir. Bu erdemi sahiplenme ve taşıma cesaretini gösterebilmelidir insan. Allah Azze ve Celle’yi hesaptan çıkarmadan, unutmadan hayatının her zerresinde ve her anında olduğunu hatırlayarak ayakta durmalıdır insan. Akıl gibi büyük bir nimete malik olduğunun farkıyla Rabbiyle olmayı öğrenmelidir. İnsana kocaman bir hazine olarak sunulmuş olan zaman, yani ömür, insan için paha biçilmez bir değerdir. İnsan zaman bilinciyle yaşamalı ve ömrüne sahip çıkmayı başarabilmelidir. Rabbanî bir şahsiyet olabilmek için, vahyin ön gördüğü ilkelerle hareket etmelidir insan. Şeytanî hiçbir vasfı taşımamalıdır. Ve özellikle de insanlara karşı kibir yüklü olmak, büyüklenmek affedilmez bir günahtır bir insan için. Aynı zamanda da şeytanî bir davranıştır, hastalıktır bu. Bu durumdan uzak durmalı ve acizliğini hatırlamalıdır insan. Toplumsal, kapanmaz bir yara olan ve sadece söyleyenini etkilemekle kalmayan kor bir alevdir yalan! İnsan, olabildiğince berî durmalıdır yalandan. Sonucu ve pahası ne olursa olsun asla ve asla yalana yeltenmemelidir. İlk yalanı ve dolandırıcılığı şeytan aleyhillane yapmıştır. Onun adımlarını izlememelidir insan. İnsanın kendisi için belirleyeceği en önemli ve öncelikli şiarlarından birisi de ölçülü, dengeli ve adaletli davranmasıdır. Hırs, öfke ve çekememezlik gibi insanî ilişkileri ve insanlar arasındaki huzuru bozmaya kasteden davranışlar, insanî bir özle bağdaşmayan davranışlardır. İnsan alırken, satarken, konuşurken, tartışırken hep ölçülü, dengeli, adaletli, hakka-hukuka dayalı tavırlar sergilemeyi bilmelidir. İnsan, sözüne sadık, ahdine vefalı ve güvenilir olmayı mühim bir kişilik olarak görmeli/kabul etmelidir. Vefalıların en vefalıları şüphesiz Allah ve Rasulüdür. İnsan da, Allah’ın halifesi olmasından ötürüdür ki, en vefalı olmalıdır. Kaybetmeye, unutmaya, önemsememeye değil; kazanmaya, sevmeye, hatırlamaya kucak açmalıdır insan. Hatırlayan hatırlanır; seven sevilir. İnsan, hep hatırlamalı ve hep sevip sevdirmelidir. Kendisine emanet edilenleri koruyup gözetmeli, verdiği sözlere ve yaptığı anlaşmalara sadık kalmalıdır insan. Asla yarı yolda koymayan ve daima yol açıp yol bulan, yol bulduran olmalıdır. İnsan, iyi olan ve iyi için gayret sarf edendir. Kötüyü ve kötülükleri yok etmenin savaşımını vermekle mes’uldür. Kendisinin iyi olması ve iyi olarak kalması yetmez, iyilik furyası oluşturmalıdır insan. Ve kötülüğün/münkerin kökünü kurutmalıdır. En büyük derdi ve amacı bu olmalıdır insanın. Cehd ve gayret sahibi olarak hayatın her karesini imar etme sevdasında olmalıdır insan. Cihad, Rabb yolunda fedakarlığın adıdır. Eğer cihad etmiyorsa ve mücahit değilse insan; korku, uyuşukluk, paslanmışlık ve onursuzluk baş gösteriyor demektir. Allah Teala’nın gönderdiği tüm elçiler, birer cihad ehlidirler. İnsan, onların örnekliğinde yaşamalıdır, yaşlanmalıdır. Güzel bir yaratılışla yaratılan insana, güzel sözler söylemek ve güzel işler yapmak düşer. Tüm güzellikler ve özellikle de güzel sözler Allah Teala’ya yükselir. İnsanın her şeyi güzel olmalıdır ve güzellikler salmalıdır her bir yana. Güzel düşünmeli, güzel yazmalı, güzel söylemeli, güzel giyinmeli, güzel anlatmalı ve güzel yaşamalıdır insan. İnsan iyidir, güzeldir ve hayırlıdır. İnsan, fıtratına uyandır; fıtratına uygunca yaşayandır. İnsan, iyi düşünür, iyi konuşur ve iyiyi yaşar. Yine insan, güzel düşünür, güzel konuşur ve güzelce yaşar. Ve insan, hayırlıdır. Hayrı yaşar ve hayırlı yaşar. Düşüncesinde, konuşmasında ve tüm eylemlerinde hayır kokusunu yayar yeryüzüne, cümle insanlığa. Hasıl-ı kelam, insan ekber olan Allah’ın halifesi ve Hakkın-Hakikatin şahididir.