Son zamanlarda okuduğum ve en çok hayal kırıklığına uğradığım kitap diyebilirim. İlk kez bir kitap için verdiğim paraya üzüldüm. Yazar, yazdıklarıyla adeta bir soyut kavramlar yumağı oluşturmuş. Bundan dolayı kitabın ne bir sürükleyiciliği, ne de bir çekiciliği kalmış. Ben okurken müthiş sıkıldım. Kitapta mutluluğun tanımı okadar çok yapılmış ki, insana bıkkınlık veriyor. Binlerce -belki daha fazla-soyut kavram o kadar çok tekrar edilmiş ki, herşey birbirine karışmış. Aynı şeylerin defalarca tekrar edilmesi karmaşıklığı kat be kat artırmış. Beğendiğim tek yer, kitabın girişindeki gözleri görmeyen adamın hikayesi. Zaten arasanız da başka bulamazsınız. Kesinlikle tavsiye edeceğim bir kitap değil. (Bir kitap için bu kadar olumsuz eleştiride bulunduğum için üzgünüm.)