Kategori:
Felsefe-Düşünce
Yazar:
Yılmaz Karaman
Yayınevi:
Parşömen-kampanya
İza
Tanıtım Bülteni
Yaratıcı zekâyı hastalık sayan kocakarı kafasının inşa ettiği kentlerin, orta karar bir depremle yerle bir olması gibi, sınıflı toplum da, para piyasaları adı altında yapılandırılan saadet zincirinin şişip durarak en sonunda patlamasıyla olduğu gibi çöktü. Şimdi, insanlık, sınıflı toplumun enkazında altın leğene kan kusarak yaşamını sürdürmeye çalışıyor. Kalubeladan beri savaş, hep, put ile aklın arasındaki hâkimiyet mücadelesi oldu; şimdi de öyle ve hâkim olan put. Geri dönüş yok. Durmak da yok. Mekke’nin kodamanları Peygamber Muhammed’e altın tepside nimet sunduklarını sandılar. Peygamber elinin tersiyle itti, bir göz bile atmaya tenezzül etmedi; çünkü ona sundukları şey müşriklerin putuydu, yani iktidardı. Oysa Peygamber’in tüm ilgi alanı sosyal sistemdi. Sosyal sistem güncellenip onarılmalıydı. İşte, Peygamber Muhammed, Medine’de sosyal sistemi güncelleyip onardı ve böylece devrimi gerçekleştirdi. Çok geçmedi ki Mekke boşaldı: insan olma şansını bulabildikleri tek yere, yok, Medine’ye değil, İslamiyet’e, yani gerçek vatana, yani sosyal sisteme koştular. İsmet Özel’in dominant olup Acun Ilıcalı’yı toparlayacağı bir sosyal sistem geçerli olmalıyken, Acun Ilıcalı’nın dominant olup İsmet Özel’i bozduğu ucube bir sistem, asla iflah olamaz. Kofluk koftilik dominant olamaz çünkü. Cehalet dominant olamaz. Ona yıkım derler, cahiliye derler; ona putperestlik derler. Şimdi aklın zamanı, putları yıkma zamanı; şimdi devrim zamanı. Devrimi öğrenmek isteyenlerin yapması gereken sadece dönüp bakmak:Medine’nin ışığı ilk günkü gibi parlıyor.
Kitap Yorumları - (0 Yorum)