Yeryüzünün en güzel karanfillerini bir kere daha fena hâlde kanattılar. Buna nasıl can dayanır şaşkınlığıyla donakalsak da, insan olanın yüreği zamanla acılara alışıyor. Umarsızlıkla lânetliyoruz bütün alçaklıkları. Ve kötüye inat diri tutuyoruz yaşama sevincimizi. Bundan böyle de inadına bir iyimserlikle, ümitle sevineceğiz baharın gelişine, ağaçların çiçek açışına. O güzel evlâtlarımızın gülümseyen yüzü olacak her bir güzellik…